Problematyka sejmowej kontroli legalności ustawy jest obecna w polskiej nauce prawa od wielu lat. Zainteresowanie nią ze szczególną intensywności ogniskowało się przed powołaniem do życia Trybunału Konstytucyjnego, będąc wówczas swego rodzaju substytutem rozważań o konstytucyjności prawa w warunkach ustrojowych, które nie przewidywały funkcjonowania odrębnego pozaparlamentarnego organu kontroli hierarchicznej zgodności norm prawnych. W obowiązującym porządku prawnym, mimo działalności sądu konstytucyjnego, postulat efektywnej i wszechstronnej autokontroli procesu ustawodawczego oraz treści ustaw pozostaje aktualny. Zasadnie oczekuje się, że już w toku prac legislacyjnych sam Sejm będzie dbał o jakość stanowionego prawa oraz jego zgodność z normami konstytucyjnymi oraz standardami prawa międzynarodowego i unijnego. Monografia jest opracowaniem z zakresu dogmatyki prawa konstytucyjnego. Podjęte w niej rozważania koncertują się wokół kilku względnie samodzielnych, aczkolwiek powiązanych ze sobą merytorycznie szczegółowych tematów badawczych, które składają się na kompleksowy obraz sejmowej kontroli legalności ustawy.