Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie

Monografia jest pierwszą w Polsce tak obszerną analizą prawa człowieka do informacji o działalności państwa (zwanego w Polsce „prawem do informacji publicznej”). Książkę podzielono na trzy części. Pierwsza dąży do odpowiedzi na pytanie o celowość prawnych gwarancji dostępu do informacji w konstytucjach i międzynarodowych systemach ochrony praw człowieka (ONZ oraz europejski i amerykański system ochrony praw człowieka), osadzając argumenty za i przeciw w kontekście najważniejszych zasad ustroju demokratycznego i globalnych zagrożeń. Autor wyjaśnia genezę pojęć m.in. przejrzystości, jawności, otwartego rządu lub ponownego wykorzystania informacji. Druga cześć opisuje konstytucje i ustawodawstwo wybranych państw półkuli zachodniej, Europy oraz Dalekiego Wschodu. Duży nacisk położono na państwa o najdłuższej praktyce udostępniania informacji (np. USA, Szwecja), nie omijając krytykowanych lub szczątkowych rozwiązań w państwach Europy i Azji pozbawionych kultury jawnego urzędowania. Trzecia część zawiera analizę m.in. art. 54 i 61 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r., uwzględniającą członkostwo Polski w Unii Europejskiej i Radzie Europy. Poświęcono również uwagę ustawie z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, opierając się na wzorcach konstytucyjnych i krytycznej ocenie praktyki stosowania prawa. Bogaty materiał źródłowy obejmuje aktualne poglądy doktryny, orzecznictwo krajowe i zagraniczne.