Wolność umów i jej ograniczanie w świetle Konstytucji RP

Książka jest poświęcona problematyce konstytucyjnych podstaw fundamentalnej dla systemu prawa prywatnego zasady wolności umów. Przyjęto założenie, że wartość ta może być traktowana jako samodzielne prawo podstawowe jednostek, mające status wolności prawnie chronionej. Źródłem normy prawnej gwarantującej wolność umów est przede wszystkim art. 31 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. Poczynione w książce ustalenia doprowadziły do wniosku, że konstytucyjna wolność umów nie może być redukowana do wykreowanej w art. 353 kodeksu cywilnego czynności konwencjonalnej zwanej swobodą umów. Nie sprowadza się bowiem tylko do swobodnego określenia przez podmioty prawa cywilnego treści i celu zobowiązaniowego, ale rozciąga się na każdy aspekt więzi umownej i dotyczy wszystkich umów między jednostkami, bez względu na ich osobiste atrybuty. W rezultacie ochrona tytułowej wolności musi odpowiadać preceduralnym i materialnym wymaganiom ingerencji w konstytucyjnie chroniony status jednostek, jakie wynikają głównie z atr. 2 konstytucji (zasada bezpieczeństwa prawnego) oraz z art. 31 ust. 3 konstytucji (ustawowa forma ograniczeń oraz zasada proporcjonalności). W książce zaproponowano operatywne metody oceny ingerencji państwa w stosunki umowne, pomocne osobom zajmującym się stanowieniem oraz stosowaniem prawa. Odniesiono się także do takich zagadnień, jak horyzontalne oddziaływanie praw podstawowych czy wpływ konstytucji na prawo prywatne.