Zasada dyskontynuacji obowiązuje w większości państw świata i stanowi współcześnie jedną z podstawowych zasad prawa parlamentarnego. Jako prawne następstwo kadencyjnego sposobu funkcjonowania legislatywy wiąże się m.in. z wygaśnięciem wraz z upływem kadencji mandatów deputowanych oraz ustaniem działalności organów wewnętrznych, jak również – w aspekcie materialnym – z zakończeniem wszelkich trwających procedur parlamentarnych.
W monografii dokonano kompleksowej analizy mechanizmu dyskontynuacji w polskim prawie konstytucyjnym w ujęciu historycznoprawnym i prawnoporównawczym. Zaprezentowano liczne przejawy tego mechanizmu oraz związane z nimi problemy i wątpliwości. Szeroko omówiono także przewidziane w prawie wyjątki od zasady dyskontynuacji.
Księgarnia
Zasada dyskontynuacji w prawie parlamentarnym
cena: 35,00 zł (z VAT)
| Wydanie | Pierwsze |
|---|---|
| Rodzaj publikacji | Książka |
| Format | 165x238 |
| Liczba stron | 328 |
| Oprawa | Miękka |
Spis treści
Wykaz skrótów
Wprowadzenie
Rozdział pierwszy
Zasada dyskontynuacji w ujęciu historycznym i porównawczym
1. Podstawy terminologiczne
2. Istota i sens ustrojowy dyskontynuacji
3. Geneza i rozwój historyczny dyskontynuacji
3.1. Uwagi ogólne
3.2. Początki idei w Europie
3.3. Od charakteru antyparlamentarnego do racjonalizacyjnego
3.4. Tradycje parlamentarne wybranych państw Zachodu
4. Recepcja i ewolucja dyskontynuacji w Polsce
4.1. Uwagi ogólne
4.2. Kształtowanie się idei
4.3. Meandry współczesnego parlamentaryzmu polskiego
5. Podsumowanie
Rozdział drugi
Zasada dyskontynuacji jako konstytucyjna zasada prawa
1. Status prawny dyskontynuacji
1.1. Uwagi ogólne
1.2. Dyskontynuacja jako norma prawna
1.3. Dyskontynuacja jako zasada prawna
2. Kadencyjność i przedstawicielstwo jako źródła obowiązywania dyskontynuacji
2.1. Uwagi ogólne
2.2. Treść normatywna pojęć
2.3. Operacjonalizacja pojęć w świetle Konstytucji RP
3. Konstytucyjny kontekst wykładni dyskontynuacji
3.1. Uwagi ogólne
3.2. Zasada suwerenności narodu
3.3. Zasada autonomii parlamentu
4. Podsumowanie
Rozdział trzeci
Przejawy zasady dyskontynuacji w prawie parlamentarnym
1. Dyskontynuacja a kontynuacja instytucjonalna
2. Dyskontynuacja formalna (funkcjonalna)
2.1. Uwagi ogólne
2.2. Dyskontynuacja personalna
2.3. Dyskontynuacja organizacyjna
3. Dyskontynuacja materialna (rzeczowa)
3.1. Uwagi ogólne
3.2. Postępowanie ustawodawcze
3.3. Postępowanie ustawodawcze dotyczące (projektu) ustawy budżetowej
3.4. Pozostałe postępowania parlamentarne
4. Podsumowanie
Rozdział czwarty
Wyjątki od zasady dyskontynuacji
1. Kontynuacja jako wyjątek od zasady
2. Urzeczywistnienie praw konstytucyjnych
2.1. Uwagi ogólne
2.2. Postępowanie z obywatelskimi projektami ustaw
2.3. Postępowania petycyjne w Sejmie i Senacie
3. Realizacja odpowiedzialności osób sprawujących funkcje publiczne
3.1. Uwagi ogólne
3.2. Pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej
3.3. Uchylenie immunitetu formalnego i nietykalności parlamentarnej
4. Efektywność sejmowych procedur
4.1. Uwagi ogólne
4.2. Rozpatrzenie sprawozdania sejmowej komisji śledczej
4.3. Postępowanie w sprawach Unii Europejskiej
5. Podsumowanie
Zakończenie
Wykaz źródeł i literatury
