W numerze 4(15)/2022:
Roman Bäcker sięga do wystąpień publicznych W. Putina związanych z wojną na Ukrainie, aby odsłonić leżące u ich podstaw mity polityczne mające uwiarygodnić podjętą agresję. Radosław Zenderowski przedstawia dyskurs publiczny na Słowacji z okresu od aksamitnej rewolucji (1989) do przystąpienia tego państwa do Unii Europejskiej (2004) na temat wyobrażeń Słowaków na swój temat. Służył on im do autoidentyfikacji w kolejnej międzynarodowej strukturze, w której ów naród miał funkcjonować. Mieszczące się na pograniczu historii i snu mity, które umożliwiły Gruzinom zachowanie silnej tożsamości we wszystkich zawieruchach dziejowych, analizuje Anna Pająk. Z kolei Agnieszka M. Kastory omawia konstytucję Rumunii z 27 lutego 1938 r., narzuconą obywatelom przez króla Karola II, i zauważa jej fundamentalny mit polityczny polegający na uznaniu państwa za cel życia obywateli przy jednoczesnym zmarginalizowaniu reprezentacji parlamentarnej narodu, co pozwala uznać wprowadzone stosunki polityczne za autorytarne. Swoistym dopełnieniem artykułów jest rekomendacja Tomasza Żyro książki autorstwa M. Masłowskiego pt. Mity i symbole polityczne Europy Środkowo-Wschodniej, będącej pokłosiem badań nad specyfiką tego makroregionu w aspekcie jego politycznej symboliki. Ponadto w numerze publikujemy część I referatów przygotowanych po ogólnopolskiej konferencji pt. Scjentyzm nie wystarczy. Współczynnik humanistyczny w nauce o polityce. Ich autorzy – Bogdan Szlachta, Stanisław Filipowicz, Mirosław Karwat, Agnieszka Rothert oraz Maciej Kassner – zauważają niebezpieczną tendencję do redukowania badań nad polityką do jedynie jej praktycznych, czy wręcz pragmatycznych, walorów. W dziale Dokumenty i źródła znajduje się ciąg dalszy publikowanego w poprzednim numerze Dialogu o prawach władzy królewskiej u Szkotów G. Buchanana w tłumaczeniu Macieja Wilmanowicza. Numer wieńczą refleksje Rafała Łatki poświęcone monografii P. Skibińskiego na temat stosunku Kościoła katolickiego do XX-wiecznych totalitaryzmów.